"Człowiek jest istotą dramatyczną, stającą się, niespokojną, zadaną samej sobie, istotą ocalającą swoje człowieczeństwo lub zatracającą się w egoizmie własnych dróg i wolności. Widzenie człowieka w kategoriach «dziania się» (gr. drama to czynność, dzianie się) wyzwala od statyczności. Odsłania nowe treści antropologiczne. Mówi o dramacie ludzkiego życia, o wewnętrznym konflikcie i nieustającej genezie człowieka. Człowiek jest, istnieje, ale człowiek również wydarza się, staje się sobą lub odpada od samego siebie. W decyzjach osoby, jej wyborach i czynach rozgrywa się jej los. Istnienie człowieka ma charakter problematyczny, wciąż otwarty i dlatego właśnie dramatyczny. Będąc istotą dramatyczną wskutek swej wolności, człowiek jest tym samym istotą paschalną, «przechodzącą» (pascha - przejście) przez całą skalę możliwych decyzji i działań, które przyczyniają się do jego ocalenia lub zagubienia."
Wacław
Hryniewicz,
Bóg
ludzkiego dramatu - Bóg nadziei, 1992
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz